Υ.Γ. να με αγαπάω..

Κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Σκέφτομαι όσα έχω περάσει.
Άνθρωποι που έλεγαν πως θα μείνουν για πάντα και τώρα λείπουν.
Φιλίες που θα κρατούσαν για παντοτινά και τώρα μετά βίας λέμε ένα "γεια".
Προσβολές που τάχα δεν άκουσα. 
Στιγμές περνάνε από το μυαλό μου και ένα δάκρυ κυλάει στο μάγουλό μου.
Σκέφτομαι, ξανά και ξανά. βλέπω θαμπή την εικόνα μου. Θαμπή. Τι έγινε; Τι έφταιξε; Κλαίω.
Συνειδητοποιώ ότι έμαθα να αγαπάω τους άλλους, να φροντίζω τους άλλους, να ασχολούμαι με τους άλλους. Έπαιξα όλους τους ρόλους..της κακιάς, της καλής, της φίλης, της αδερφής.. εκτός από τον βασικότερο ρόλο. Τον βασικότερο απ’ όλους. Εκείνον του εαυτού μου.
Δεν θυμάμαι κανέναν να μου είπε πώς να αγαπάω τον εαυτό μου πρώτα και μετά όλους τους άλλους.
Και εδώ είναι το σημαντικότερο.
Να με αγαπάω. Ίσως ακούγεται εγωιστικό, μα δεν είναι.